هوش مصنوعی چیست و چرا نیاز داریم با خطرات آن مواجه شویم؟

ما نیاز داریم تا با خطرات هوش مصنوعی مواجه شویم، همانطور که برای مواجه شدن و ایمنی در مقابل بلایای طبیعی، این کار را انجام می‌دهیم. خطرات ایجاد شده توسط دستگاه‌های هوشمند ممکن است به زودی از تعداد زیاد خطرات ایجاد شده توسط بلایای طبیعی، عبور کنند.

ده‌ها میلیارد نوع و تعداد از سنسور‌های متصل در هر مکانی؛ از ربات‌های صنعتی و سیستم‌های ایمنی گرفته تا ماشین‌های خود‌ران و یخچال‌ها، بکار گرفته شده‌اند. در همین حال، قابلیت‌‌های الگوریتم‌ هوش مصنوعی به سرعت در حال فراگیر شدن است. افزایش وابستگی ما به دستگاه‌های هوشمند و متصل به اینترنت، در حال ایجاد خطر از کارافتادگی و ایجاد اختلال در سطح جهانی است.

به نقل از Munich Re، بلایای طبیعی حدود ۳۳۰ میلیارد دلار خسارت در سال ۲۰۱۷، در کل جهان به وجود آورده‌اند و خبر خوب این است که همین امر باعث شده است که یک الگو برای اینکه چگونه می‌توان خطرات در حال افزایش و زیان بار هوش مصنوعی را کاهش داد، ایجاد شود.

تاریخچه‌ی هوش مصنوعی

سرآغاز دوره‌‌ی مدرن هوش مصنوعی می‌تواند به تلاش‌های فیلسوفان کلاسیک بازگردد. این فیلسوفان عقیده داشتند که تفکر انسان را می‌توان به عنوان یک سیستم نمادین در نظر گرفت. اما حوزه‌ی هوش مصنوعی (AI) تا ۱۹۵۶ به صورت رسمی ایجاد نشد. در این سال عبارت هوش مصنوعی برای اولین بار در کنفرانس Dartmouth College در هانوفر برای این مفهوم در نظر گرفته شد.

عبارت هوش مصنوعی را می‌توان به جان مک‌کارتی فارغ التحصیل از MIT (انستیتو تکنولوژی ماساچوست) نسبت داد و وی را خالق این عبارت دانست. البته تا پیش از آن که این مفهوم به صورت رسمی و به عنوان حوزه‌ای جداگانه مورد استفاده قرار گیرد در آثار و افسانه‌های باستانی یونان و دیگر مناطق نیز به چشم می‌خورد.

فلسفه‌ی هوش مصنوعی

فلسفه‌ی هوش مصنوعی تجمعی از مسائلی است که به طور عمده به این می‌پردازد که آیا هوش مصنوعی امکان‌پذیر است یا خیر و آیا ممکن است بتوان دستگاهی ساخت که از هوش مصنوعی بهره ببرد یا خیر. همچنین تفکری وجود دارد که بررسی می‌کند آیا انسان‌ها و حیوانات بهترین دستگاه فکری را در آفرینش دارا هستند یا خیر.

در این مبحث به عنوان اولین مشکل به مفاهیم معنادار فکری و طبیعت محاسبات کامپیوتری پرداخته می‌شود. دومین مشکل موجود در این زمینه به مبحث منطق بازمی‌گردد و بخش سوم مشکلات نیز پیرامون مقوله‌ی قدرت استدلال ذهن انسان متمرکز است.

چهارمین گروه مشکلات که مورد ملاحظه قرار می‌گیرند مربوط به معماری و ساختار یک دستگاه هوشمند است و سبب می‌شود به این سوال برسیم که آیا یک دستگاه هوشمند می‌تواند به صورت آگاهانه تفکر کند یا خیر؟ آیا کامپیوتر می‌تواند به صورت اخلاقی تفکر کند؟ آیا این کاری اخلاقی است که انسان‌ها ربات‌هایی هوشمند بسازند؟ آیا اگر چنین دستگاهی ساخته شود، از بین بردن آن، حکم قتل را دارد؟ آیا اگر یک گروه از این دستگاه‌ها تولید شود، به کار واداشتن آن‌ها غیر اخلاقی است؟

بیشتر بخوانید: یادگیری ماشین به ضرر فرآیند آموزش انسان‌ها است؟

هوش مصنوعی چگونه کار می‌کند؟

هوش مصنوعی با ترکیب داده‌های اطلاعاتی عظیم با سرعت بسیار بالا، پردازش‌های موثر و الگوریتم‌های هوشمند به نرم‌افزارها امکان این را می‌دهد که به صورت خودکار از الگوها و ویژگی‌های موجود در این داده‌ها استفاده کنند و با یادگیری بپردازند. هوش مصنوعی شاخه‌ای مطالعاتی است که با نظریه‌ها، روش‌ها و فناوری‌های بسیاری همراه است.

به طور خلاصه هدف هوش مصنوعی این است که نرم‌افزارهایی ارائه شوند که بتوانند درونداد را استدلال کنند و برونداد را شرح دهند. هوش مصنوعی تعامل انسان با نرم‌افزار را ممکن می‌سازد و به انجام وظایفی خاص می‌پردازد اما به هیچ عنوان نمی‌توان آن را به عنوان جایگزینی برای انسان در نظر گرفت.

انواع مختلف هوش مصنوعی

چهار نوع مختلف از هوش مصنوعی موجود است: دستگاه‌های واکنشی، حافظه‌ی محدود، نظریه ذهن و خودآگاهی که به شرح هر یک می‌پردازیم.

1. دستگاه‌های واکنشی

ساده‌ترین سیستم‌های AI کاملا واکنشی عمل می‌کنند و برای تصمیم‌گیری در زمان حال قادر به ایجاد حافظه و استفاده از تجارب گذشته نیستند. Deep Blue که یک بازیکن شطرنج IBM سوپرکامپیوتری است و توانست گری کاسپاروف که قهرمان بین‌المللی شطرنج است را در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ شکست دهد، یک مثال عالی در این زمینه است.

Deep Blue می‌تواند مهره‌های موجود بر روی تخته‌ی شطرنج را تشخیص دهد و می‌داند که هر کدام چطور عمل می‌کنند. او می‌تواند پیش‌بینی کند که حرکت بعدی باید چطور باشد و حرکت بعدی حریف چیست و همچنین می‌تواند از میان گزینه‌های ممکن بهترین حرکت را انتخاب کند. اما هیچ درکی از گذشته ندارد و در حافظه‌ی او چیزی از گذشته نیست.

Deep Blue تمام وقایع پیش از زمان فعلی را نادیده می‌انگارد. تمام کاری که او می‌کند این است که به مهره‌های روی تخته‌ی شطرنج در زمان فعلی نگاه می‌کند و از میان حرکت‌های ممکن یک حرکت را انتخاب می‌کند.

2. حافظه‌ی محدود

این نوع از هوش مصنوعی که نوع ۲ آن است، شامل دستگاه‌هایی است که می‌توانند به گذشته نظر کنند. خودروهایی که خود بدون دخالت انسان حرکت می‌کنند از این نوع از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. برای مثال سرعت و مسیر سایر خودروها را مشاهده می‌کنند. حرکت این خودروها تنها در یک لحظه امکان پذیر نیست و به تشخیص اجسام خاص و بررسی در طول یک مدت نیازمند است.

این مشاهدات به عملکرد از پیش برنامه‌ریزی شده‌ی خودرو که شامل نشان‌های لاین‌های حرکت، چراغ راهنمایی و رانندگی و سایر موارد مهم دیگر مثل پیچ و خم‌های جاده‌ای است، اضافه می‌شود. اما این اطلاعات ساده که در مرود گذشته هستند پایدار نیستند. این اطلاعات در حافظه‌ی دستگاه ثبت نمی‌شوند تا بتواند مانند انسانی که سال‌ها پشت فرمان می‌نشیند از تجارب خود چیزی بیاموزد.

3. نظریه ذهن

شاید نیاز باشد در اینجا توقف کنیم و این نقطه را به عنوان یک حدفاصل میان دستگاه‌هایی که تاکنون داشته‌ایم و ستگاه‌هایی که در آینده خواهیم داشت در نظر بگیریم. با این‌ حال بهتر است کمی دقیق‌تر شویم و توضیح دهیم که دستگاه‌هایی که از این نوع هوش بهره می‌برند باید چه عملکردی داشته باشند و باید در چه مورد باشند.

دستگاه‌های بعدی که پیشرفته‌تر هستند باید عملکردی داشته باشند که نه تنها با جهان همسو باشد بلکه با سایر اجزا و مفاهیم آن نیز همسو باشد. این مفهوم در روانشناسی نظریه‌ی ذهن نام دارد و به معنای درک این است که مردم، مخلوقات و اجسام موجود در جهان می‌توانند افکار و عواطفی داشته باشند که رفتار آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

به همین جهت است که ما انسان‌ها علوم مختلف را شکل دادیم چرا که به ما امکان تعاملات اجتماعی را می‌دهند. بدون درک از احساسات و افکار خود و دیگران، کار گروهی عملا بسیار دشوار و حتی غیر ممکن خواهد بود.

اگر نیاز باشد که روزی دستگاه‌هایی که دارای هوش مصنوعی هستند با ما انسان‌ها تعامل داشته باشند باید بتوانند افکار، احساسات و پیش‌بینی‌های ما در مورد رفتارهایی که می‌کنیم را بررسی و درک کنند و رفتار خود را تطبیق دهند.

4. خودآگاهی

آخرین گام در توسعه‌ی AI، ساخت سیستم‌هایی است که بتوانند آگاهانه فعالیت‌هایی را انجام دهند. آگاهی به دلیل خاصی خودآگاهی نیز نامیده می‌شود (من آن چیز را می‌خواهم، جمله‌ی بسیار متفاوتی نسبت به می‌دانم که آن چیز را می‌خواهم است). موجودات آگاه از خود آگاهی و درک دارند و می‌توانند احساسات دیگران را پیش‌بینی کنند.

ما فردی که در ترافیک پشت سر ما بوق می‌زند را فردی عصبی و ناشکیبا می‌انگاریم چراکه این همان احساسی است که خود به هنگام انجام این کار در برابر بقیه با آن رو به رو می‌شویم. بدون نظریه‌ی ذهن نمی‌توانیم چنین تعاملاتی را پدید آوریم.

اگرچه برای ساختن چنین دستگاه‌هایی راه درازی را در پیش رو داریم، اما باید تمرکز و تلاش خود را بر روی درک حافظه، یادگیری و توانایی تصمیم‌گیری بر اساس تجارب گذشته قرار دهیم. چرا که این یک گام مهم برای ایجاد دستگاه‌هایی است که بتوانیم رو در روی آن‌ها قرار بگیریم و با آن‌ها تعامل داشته باشیم.

کاربردهای هوش مصنوعی چیست؟

احتمالا از پیش با برخی از کاربردهای هوش مصنوعی آشنایی دارید. شما همه روزه با استفاده از ابزارهای Netflix ،Spotify ،Siri و سایر ابزارها در زندگی خود از هوش مصنوعی بهره می‌برید. همچنین شاید در مورد ربات‌هایی که شطرنج، پوکر و یا سایر بازی‌های تخته‌ای را انجام می دهند شنیده باشید. این ربات ها این بازی‌ها را بهتر از هر انسانی انجام می‌دهند.

امروزه استفاده از هوش مصنوعی روز به روز در حال پیشرفت است و همین سبب شده است که حتی نتوانیم تصور کنیم که آینده‌ی این حوزه به چه شکل خواهد بود. در این قسمت به برخی از جالب‌ترین کاربردهای هوش مصنوعی می‌پردازیم.

1. هوش مصنوعی و ساخت آهنگ‌های محبوب

آیا تا به حال به ذهن‌تان رسیده بود که هوش مصنوعی بتواند یک آهنگ موفق و محبوب بسازد؟ تک آهنگ Not Easy، کاری از گروه Ambassadors است و با همکاری اله کینگ و ویز خلیفا، توانست رتبه‌ی چهارم را در بهترین آهنگ‌های iTunes کسب کند. اما شاید بپرسید نقش هوش مصنوعی در این آهنگ چیست؟

این تک آهنگ براساس یافته‌های بسیاری ساخته شد. هوش مصنوعی در میان میلیون‌ها گفتگو، عنوان روزنامه‌ای و سخنرانی‌هایی که در مورد موضوع اصلی این آهنگ یعنی دل شکستگی بود به جستجو پرداخت. سپس بعد از اینکه موضوع آهنگ یافت شد، هوش مصنوعی ایده‌هایی داد که این مفاهیم به بهترین شکل در کنار هم قرار گیرند.

2. هوش مصنوعی و آشپزی

تصور کنید دفعه‌ی بعدی که آشپزی می‌کنید یک سرآشپز مجازی شما را به صورت گام به گام راهنمایی می‌کند. سرآشپز واتسون، دارای هوش مصنوعی است و به شما کمک می کند با استفاده از مواد غذایی که دارید آشپزی کنید و برای شما دستور غذا را فراهم می‌کند. این سرآشپز چندین گزینه در اختیار شما قرار می‌دهد که در آن‌ها تنها از مواد غذایی که در اختیار دارید استفاده شده است و زمانی که یک گزینه را انتخاب کنید به صورت گام به گم آن را به شما آموزش می‌دهد.

3. هوش مصنوعی و رانندگی

آیا تا به حال در مورد خودروهایی که بدون راننده حرکت می‌کنند شنیده‌اید؟ تسلا یکی از اولین برندهای خودرو است که این نوع خودروها را تولید کرد. این خودروها از هوش مصنوعی بهره می‌برند و کمپانی‌های مشهور دیگری از جمله آئودی، کادیلاک و ولوو نیز در حال ساخت چنین مدل‌هایی هستند. همچنین از این خودروها به عنوان پیک برای ارسال اقلام به درب منازل و دیگر اماکن نیز استفاده می‌شود.

4. هوش مصنوعی و پیشگویی

آیا می‌خواهید مثال‌هایی از مشکلاتی که ممکن است ما انسان‌ها آن‌ها را نادیده بگیریم اما هوش مصنوعی قابل به درک ‌آن‌ها است را بدانید؟

هوش مصنوعی می‌تواند بر اساس تصویر صورت یک فرد تشخیص دهد که آیا او هم‌جنس باز است یا خیر. این تحقیق در دانشگاه استنفورد صورت گرفت و ۸۱ درصد از تشخیص‌ها در مورد مردان و ۷۴ درصد از تشخیص‌های مربوط به زنان صحیح بود. همچنین در فیسبوک با استفاده از هوش مصنوعی می‌توان پست‌های افراد را بررسی کرد و گفت که آیا قصد خودکشی دارند یا خیر. تکنولوژی هوش مصنوعی فیسبوک از این راه تا کنون ۱۰۰ مورد خودکشی که نیاز به مداخله داشته‌اند را تشخیص داده است.

5. هوش مصنوعی و پزشکی

هوش مصنوعی نه تنها به حفاظت از محیط زیست کمک می کند، بلکه به حفظ زندگی انسان‌ها نیز کمک می‌کند. با استفاده از هوش مصنوعی می‌توان پیش از آنکه خیلی دیر شود بیماری‌هایی مثل سرطان را تشخیص داد.

حال سوال این است که آیا هوش مصنوعی تنها قادر به تشخیص است یا می‌تواند درمان را نیز انجام دهد؟ برخی از محققان ادعا می‌کنند که با استفاده از هوش مصنوعی در درمان سرطان کمتر از یک دهه فاصله داریم!

بیشتر بخوانید: بعد از تشخیص سرطان یک کارمند چه کاری باید انجام دهید؟

6. هوش مصنوعی و زندگی در سیارات دیگر

ناسا با استفاده از AI به دنبال بررسی زندگی در سایر سیارات است. این مسئله نقشی کلیدی را در مریخ ۲۰۲۰ که ماموریتی است که در آن، این سیاره‌ی سرخ مورد بررسی‌های بسیار دقیق‌تری قرار خواهد گرفت. دستگاه‌های سیاری که به مریخ ارسال می‌شوند خاک و زمین مریخ را به صورت بسیار جزئی‌تر بررسی خواهند کرد و ویژگی‌های عناصر این سیاره را بررسی می‌کنند تا مشخص شود که آیا امکان زندگی با اطمینان بیشتر در مریخ وجود دارد یا خیر.

چالش‌های استفاده از هوش مصنوعی

هوش مصنوعی در کنار مزایای خود ممکن است چالش‌هایی را نیز به وجود آورد. در این قسمت به برخی از این چالش‌ها اشاره شده است.

یکی از چالش‌هایی که در زمان بکارگیری هوش مصنوعی پدید می‌آید، کمبود نیروی متخصص در این زمینه است. زمانی که یک شرکت بدون داشتن دانش و مهارت کافی در زمینه‌ی AI از آن بهره بگیرد ممکن است به راحتی در معرض آسیب قرار بگیرد. برای حل این مشکل می‌توان به وبسایت‌هایی مثل Clutch مراجعه کرد و با رهبران عرصه‌ی توسعه‌ی AI آشنایی پیدا کرد.

دیگر مشکلی که وجود دارد این است که به کارگیری و استفاده از هوش مصنوعی در سیستم‌های موجود بسیار پیچیده‌تر از اضافه کردن یک افزونه به سیستم است. رابط‌ها و عناصر کسب و کار شما برای بهره بردن از AI باید ارتقا یابند و برخی از قوانین سختگیرانه نیز در این زمینه وجود دارند. همچنین تست کردن سیستم‌های مجهز به AI و دریافت بازخورد نیز فرآیند پیچیده‌ای است.

آخرین مسئله‌ای که در این بخش به آن می‌پردازیم چالش‌های حقوقی هستند. اگر از هوش مصنوعی در مسائل حقوقی استفاده کنیم سوالات گوناگونی مطرح می‌شود. برای مثال آیا استفاده از هوش مصنوعی می‌تواند سبب ایجاد آسیب شود؟ اگر با اشتباه AI یک چیز یا یک شخص آسیب ببیند چه کسی مسئولیت را به عهده خواهد گرفت؟ در حال حاضر قانون خاصی وجود ندارد که به ما بگوید باید در این مواقع چه کرد.

برنامه‌های بازیابی دستگاه‌های هوشمند

امروزه بسیاری از شرکت‌ها در معرض خطرات استفاده از دستگاه‌های هوشمند هستند که هم به مشتریان و به خود فعالیت‌های شرکت آسیب وارد می‌کند. تا به حال تعداد معدودی از شرکت‌ها به صورت رسمی، سهم خود را در وقوع این خطرات و زیان احتمالی را محاسبه کرده‌اند. در واقع هیچ کدام از آن‌ها هیچگونه پروتکل‌ امنیتی و ایمنی را برای این اتفاقاتِ احتمالی اجرا و پیش‌بینی نکرده‌اند.

مزایا و خطرات هوش مصنوعی؛ ارزیابی فرصت‌ها و خطرات احتمالی

همانطور که نمی‌توان در مقابل بلایای طبیعی به طور کامل مقاومت کرد، شرکت‌ها نیز نمی‌توانند در مقابل دستگاه‌های هوشمند، با خرید بیمه، خود را در مقابل خطرات آن‌ها مقاوم و ایمنی سازی کنند. شرکت‌ها باید به برنامه‌های بازیابی و ریکاوری برای بدترین حالتی که ممکن است رخ بدهد، مجهز باشند.

مدیران باید نقاط آسیب‌پذیری که بیشترین و کمترین خطر را در دستگاه‌های هوشمند ایجاد می‌کنند و سیستم‌های مخرب اضافی را کاملا شناسایی کرده و همچنین سیستمی مانند سیستم هشدار وقوع سونامی برای مقابله با خطرات هوش مصنوعی ایجاد کنند. علاوه بر این‌ها، مدیران باید قادر باشند که به محیط کنترل دستی، در مواقعی که سیستم‌های هوشمند نیاز به خاموش شدن دارند، دسترسی داشته باشند و هنگامی که محصولات معیوب هوشمند باید مرجوع داده شوند، به محیط کنترل دستی برگردند.

بیشتر بخوانید: تنظیم قرارداد با هوش مصنوعی؛ هوش مصنوعی چگونه قراردادها را تغییر می‌دهد؟

برنامه‌های احتمالی برای مقابله با این روند

برنامه‌های احتمالی باید فراتر از یک دستور عمل مشابه برای مقابله با بلایای طبیعی باشد. اگر نقاط اتصال احتمالی بسیاری را در نظر بگیرید، بسیار سخت خواهد بود تا بتوان دلیل خطا‌های ایجاد شده در ابعاد بزرگ را در دستگاه‌های هوشمند، پیش بینی، تشخیص و در نهایت آن را اصلاح کرد.

رفع باگ‌ها و برنامه ریزی مجدد یک دستگاه هوشمند معیوب، حتی از ساخت یک پچ برای مقابله در برابر یک حمله سایبری سخت‌تر است، زیرا می‌تواند قواعدی که ماشین آلات طبق آن کار می‌کنند را غیرواضح جلوه دهد.

در نتیجه هیچ شرکتی به تنهایی قادر به بازیابی دستگاه‌های هوشمند نخواهد بود. برای به حالت اولیه برگرداندن سیستم‌ها از اثرات احتمالی شوک‌های مرتبط با هوش مصنوعی، مدیران باید نقاط آسیب پذیر را، از تامین کننده‌ها گرفته تا مشتری‌ها، در نظر داشته باشند.

شناسایی این نقاط آسیب پذیر نیاز به یک هماهنگی و همکاری بین تعداد زیادی از ارائه دهنده خدمات تکنولوژی و شرکت‌های دیگر دارد تا بتوانند جلوی گسترش اثرات مخرب هوش مصنوعی، بدون توجه به اینکه مقصر چه کسی است، را بگیرند.

سرویس‌ها و تولیدات بیمه هوش‌مصنوعی

بیمه‌ها باید تعداد کسانی که در این آشفته بازار جهانیِ دستگاه‌های هوشمند، در معرض خطرات هوش مصنوعی هستند، را شناسایی و مورد بررسی قرار دهند؛ محصولات جدیدی را عرضه و پیشنهاد کنند و آن‌ها را به دولت‌ها و شرکت‌ها ارائه کنند.

حتی با وجود نقدینگی ۷۰۰ میلیارد دلاری موجود در مراکز بیمه‌ در آمریکا و نقدینگی صد‌ میلیارد دلاری در نقاط دیگر جهان و دارایی‌های بسیاری که در ترازنامه شرکت‌های بیمه موجود است، هنوز همه این مقادیر، برای پوشش تمام ضرر‌های احتمالی ناشی از خطرات هوش مصنوعی، ناکافی هستند.

رویکرد بیمه‌ها برای مقابله با خطرات هوش‌مصنوعی

اما بیمه‌ها می‌توانند از اطلاعات جمع آوری شده از  میزان ضرر‌ و آسیب‌ها، در سراسر صنعت‌ها استفاده کنند تا به شرکت‌ها و دولت‌ها توصیه کنند که چگونه می‌توانند به بهترین شکل ممکن، از خطرات احتمالی هوش مصنوعی در در بدترین حالت ممکن، جلوگیری کنند. همچنین بیمه‌ها می‌توانند بخش امنیتی دولتی و عمومی را تشویق کنند، همانطور که این کار را برای ایمنی در مقابل بلایای طبیعی انجام می‌دهند.

از آنجایی که بیمه‌ها نمی‌توانند به طور کامل خسارات و خطرات بی‌اندازه ایجاد شده مربوط به آب و هوا را کاهش دهند، دولت‌های بسیاری از کشور‌های پیشرفته و سازمان‌های جهانی، از طریق موسسه‌های دولتی همانند سازمان مدیریت بحران فدرال یا سازمان برنامه‌های عمومی بیمه طوفان، راهکار‌هایی برای مواجه شدن با بلایای طبیعی اندیشیده‌اند.

بیشتر بخوانید: اختلال در صنعت شما چگونه پدید می‌‌آید؟

بیمه‌ها نیاز دارند تا منابع بخش‌های عمومی مشابه در این زمینه را تشویق کنند تا به قربانیان احتمالی یک فاجعه ناشی از دستگاه‌های هوش مصنوعی فعال، کمک کنند.

علاوه بر این‌ها بیمه‌ها می‌توانند به مشتریان خود توصیه کنند که چگونه می‌توانند پروتکل‌های امنیتی و ایمنی خود را در مقابل پیامد‌های خطرناک یک دستگاه هوشمند خراب، توسعه و افزایش دهند.

امروزه برخی از بیمه‌های پیشگام، روش‌های امنیتی را پیشنهاد می‌کنند که شرکت‌ها می‌توانند با دنبال کردن آن‌ها به اطلاعات خرابی‌ها و نقص‌ها در سطح جهانی سیستم‌های متصل بهم، دست پیدا کنند.

اما بیمه‌ها باید شروع به کشف راهکارهایی کنند تا در مقابل دستگاه‌های هوشمندی که حتی پیچیده‌تر از دستگاه‌های امروزی هستند، حرفی برای گفتن داشته باشند و در مقابل آثار مخربی که این دستگاه‌ها می‌توانند به وجود آورند، مقاوم باشند.

پروتکل‌های جهانی برای کنترل خطرات و آسیب‌های هوش مصنوعی

در نهایت سیاستمداران باید به نوعی اعتماد و خط مشی‌ اخلاقی دست پیدا کنند تا پیشرفت‌ها، کاربری محصولات و سیستم‌های پیشرفته‌تر مجهز به تکنولوژی هوش مصنوعی را کنترل کنند. برای کاهش اثرات مخرب بلایای طبیعی در آینده، دولت‌ها و سازمان‌های طبیعی همانند صلیب سرخ، اقدام به جمع آوری و به اشتراک گذاری اطلاعات حاصل از اتفاقات مخرب و حمایت‌های مورد نیاز برای کمک به قربانیان کرده‌اند. به طور مشابه در دستگاه‌های هوشمند، ضروری است که اثرات مخرب و احتمالی ناشی از شوک دستگاه‌های هوشمند، را کاهش دهند.

البته ایجاد منابع مورد نیاز برای کاهش خطرات ناشی از گسترش کاربری شبکه‌های هوشمند و مرتبط‌، دشوار و پرهزینه خواهد بود. اما ما نمی‌توانیم این کار را به فردا موکول کنیم و از کنارش به سادگی بگذریم.

تجربه ما در برابر برخی از بزرگترین طوفان‌های ۱۰۰ ساله در جهان، یک نقطه شروع ارزشمند برای شناسایی راهکار‌هایی برای چگونگی جلوگیری از بلایای بالقوه و حتی شدید‌تر است. ما فقط به شرکت‌ها، بیمه گذاران و سیاست گذاران محکم و خلاق نیاز داریم تا به این نکته پی ببریم که چنین تلاش‌هایی، یک سرمایه گذاری ضروری برای امنیت ما در آینده است.

منبع: Harvard Business review